18 juni tot 9 juli

Noordwaarts? De Belon op?

Wij besluiten nog even op de Morbihan te blijven. Leuk toch nog een keer naar Ile aux Moines, waar trouwens nog steeds geen elektriciteit op de steiger is. Wij maken een wandeling met paraplu naar de Dolmen. En dan weer terug naar Aradon. Inmiddels is Leo overtuigd dat hij een nieuwe fiets wil uit Nederland. Dat is te regelen met Nicole.

Zo varen wij wat heen en weer tussen Vannes, Ile aux Moines en Aradon. Wij hebben heerlijk fiets- en wandelweer en doen beiden dan ook regelmatig. Bij Aradon wandelen we naar de pointe achter restaurant Venetes en naar pointe Vincente langs de kustlijn. Halverwege worden we in een FaceTime getrokken met de kinderen en kleinkinderen die met elkaar in Muiderberg zitten. Grappig. Later in de week hebben wij een teamgesprek met Bonaire, Alkmaar, Muiderberg en Vannes. Wij doen een quiz voor de verjaardag van zus Carla (75 jaar), die lekker op Bonaire vertoeft met Wouter en Katinka. Dat communiceren wordt toch wel steeds makkelijker.

De fietstocht (soms wandeltocht) vanuit Vannes via Sene naar het “roze huis” , de oversteek met het pontje en via de rive droite terug is voor herhaling vatbaar.

In Vannes ontmoeten wij leden van de Vileine zeilers, de Hartstocht. Wij liggen drie dagen bij elkaar. Inmiddels zijn de gasslangen vernieuwd en heeft het fornuis daarmee ook een structurele schoonmaakbeurt ondergaan. Het wordt tijd om de Morbihan nu achter ons te laten.

Donderdag 24 juni om half tien is het zover, wij verlaten de Morbihan op spectaculaire wijze. Op sommige stukken hebben wij 8 knopen, ja het is echt zo, 8 knopen stroom mee. Het ochtendbad was met die stroom ook al zo spannend. Om de hoek in de haven bij Crouesty/ Arzon leggen wij aan. Even tanken en een fietstochtje naar petit mont. Om de dolmen en de vesting staan hekken, daar word je niet blij van. Het strand erbij is heerlijk en de omgeving pittoreske. aan de noordzijde van presque Ile de Rhuys  hebben wij weer zicht op de stroom in de Morbihan. Een motorbootje doet verwoede pogingen er volle kracht tegenin te gaan. Vergeet het maar hij ligt gewoon stil, maar dan toch, ja hoor na een kwartiertje (!) gaat het heel, heel langzaam voorwaarts.

In de baai van Quiberon is altijd wel wat te beleven. Een enorm wedstrijd veld komt ons voor de wind tegemoet. Geweldig al die gekleurde spinnakers. In Quiberon of eigenlijk port Haliguen krijgen we een plaatsje waar we bij het invaren even vastliggen, maar wel vlakbij het strand. Geen rotsen of stenen gewoon azuurblauw en super zwemwater. Ook de gewichtjes en de yogamat komen weer tevoorschijn. Zo houden we niet alleen de conditie, maar ook de spiertjes op peil. Jammer dat het begint te regenen en niet ophoudt. In volle bepakking fietsen we naar de markt en de visboer. Daar ligt een, niet te missen, net gevangen en dus super verse rode tonijn. Ik scoor ook nog een nieuw badpak en de koffie in het café smaakt weer goed. Vanmiddag maar een mojito daar proberen. Zondag worden we wakker met regen. Tjee toch niet weer zo’n regendag. Maar nee hoor het klaart op en om half elf vertrekken wij richting Ile Groix. Spannend, onze noordwaartse trip gaat beginnen. Het eerste uur moeten we de kaap bij Quiberon ronden, dat is aan de wind over bakboord en dan aan de wind over stuurboord om vervolgens af te vallen voor een zeiltocht met ruime wind. Geweldig zeilweer. Het gaat zo goed dat wij een uurtje te vroeg bij Ile Groix zijn en er nog niet genoeg water bij de ingang staat. Ach wat, laten we doorvaren naar Doelan. Zijn we ook nog nooit geweest en schijnt fantastisch te zijn, zeker bij de oosten wind die voorspeld is.

Super spannend als de havenmeester ons de lijnen van de moorings aangeeft en we tussen twee boeien in komen te liggen, min of meer op open zee. De deining is enorm, de wind nog zuid. Al schommelend pompen we het bijbootje op en vertrekken wij voor een toertje de rivier op. Bij een leuk terras aan de rive Droite stoppen wij voor een biertje. Helaas geen TV schermen hier . Wij missen dan ook de ondergang van het Nederlands voetbal elftal in de achtste finale van het EK. Via de familie app worden wij op de hoogte gehouden. Daarna door om ook aan rive Gauche een terras te bezoeken met heerlijke gefrituurde tapa’s .Bijna laten wij ons verleiden om een plat du jour te gaan eten op het terras, maar het wordt frisser en het terras is toch minder leuk dan in eerste instantie gedacht. Terug naar de Primavera die, door een toenemende zuidenwind nog meer schommelt dan vanmiddag. Tjeempie waar blijft die oostenwind? Onze buurman peddelt bewonderenswaardig  vaardig naar zijn boot, zijn vrouw blijft achter op de kade. Volgens ons gaan ze in een hotel overnachten. Gelijk hebben ze. Wij schommelen door tot een uur of twaalf en dan wordt het rustiger. We vertrekken de volgende ochtend, de bakker is ver te zoeken. Beter om op tijd in Concarneau te zijn en daar een baquette te kopen. Onderweg merk ik, tijdens het koffiezetten dat de watertank leeg is. Leeg gelopen, de vlonders drijven nog net niet. Bilgepomp aan en situatie beoordelen. Niet gevaarlijk, wel vreemd. Toch maar koffie gedronken en doorgezeild. In Concarneau gaan wij verder op onderzoek. Het blijkt dat er een slangenklem bij de buitendouche is los gesprongen. Geluk bij een ongeluk, want dat is gemakkelijk te herstellen. Meteen alle slangenklemmen maar gecontroleerd en aangedraaid.  Later ook de slangenklemmen van de diesel maar aangepakt, 150 liter water op de bilge is tot daaraantoe, maar diesel wil je echt niet.

Nicole is in aantocht. Dat is leuk. Wij gaan haar in Port la Foret ontvangen. Vanuit Concarneau maken we een fietstocht naar deze haven. Halverwege zien we een mogelijkheid om over een pad (sentier) langs het water te gaan. Dat wordt een hele uitdaging met de fiets over rotsen, trappen op en af en eigenlijk nauwelijks ruimte om te fietsen. Nou ja we brengen het er heelhuids vanaf en bereiken Port la Foret na 2 uur. De terugweg is ook geen sinecure, berg op, berg af met onze kleine vouwfietsen.

30 juni varen we binnen een uur (!) op de motor naar Port la Foret. Dat gaat heel wat sneller en relaxter. We gaan met Primaveertje op onderzoek uit naar dat leuke, aanbevolen, niet te missen, restaurant. Door een ondiepe geul komen wij bij een hoge kade muur, waar we aan kunnen leggen.  Wij klimmen 5 meter omhoog langs de torren en waterplanten die aan de trap hangen. Het terras gaat pas in de loop van juli open. Niet voor een gat te vangen, besluiten wij de fruit de Mer toch te bestellen. Wij zoeken morgen wel een plekje om hem op te peuzelen.

Nicole, Gunter en Shiva hebben flink doorgereden en zijn voor het eten bij ons. Heerlijk weer die drukte en gezelligheid. Ik grijp ’s ochtends mijn kans voor een lange wandeling met Shiv en als ik dan alleen met haar op het strand ben na zo’n 5 kilometer, neem ik een duik in zee. Om half zeven gaan Nicole en Leo de fruit de Mer halen. Inmiddels hebben wij een plekje op het strand gevonden. Super leuk. En op een paar omgevallen glazen Champagne na verloopt de maaltijd vlekkeloos. Leo opent de verschillende soorten oester en zelfs de kreeft eten wij zonder zand.

De volgende dag gaan wij zeilend naar Sainte Marine op de rivier de Odet en Nicole rijdt met de auto via Concarneau ernaar toe. Les Bleus zijn inmiddels uitgeschakeld en niet meer geïnteresseerd in voetbal, geen schermen in de cafe’s. Wij kijken met zijn vieren vanuit de Kuip op de iPad. Lekker knus. De Chateaubriand na afloop is om te zuigen.

Zaterdag 3 juli Leo Nicole en ik hebben nog een mooie wandeling met Shiv gemaakt en dan is het zover en vertrekken onze gasten naar Spanje voor een nieuw avontuur.

De Primavera krijgt een grote schoonmaak beurt en de rust keert weer.

Er is een depressie in aantocht met op maandag vanaf de middag heel veel regen en later wind. Eerst de regen dan de wind, verdwijn dan als zeiler gezwind.  We zeilen dan ook voor de wind op het fokje zondag naar Concarneau, wandelen over de walmuren van ville clos om maandagmorgen vroeg ( nou ja negen uur) naar Port la Foret te gaan. Daar gaan wij het weer even uitzitten. Mooie gelegenheid om dit verslag te maken met de kletterende regen op de boot.

De rivier de Belon met pont Aven  en de iles de Glenan moeten nog even wachten.

Ondanks de regen, weten wij genoeg stappen en ook nog een leuke fietstocht te maken naar de overkant van de rivier bij la Foret. Af en toe belanden we op een wandelpad en hebben wij de fiets op onze nek maar leuk is het. Dat EK voetbal is het niet dit jaar. Nu ook Spanje met penalty’s eruit.

En dan zetten wij woensdag na de koffie, koers naar, jawel hoor, de rivier de Belon. Ik geloof het pas als wij recht tegenover “chez Jacky” aan de boeien vast liggen. Overweldigend entree, we wanen ons in een fjord. Meteen oesters gehaald, een tafel voor morgen gereserveerd en lekker genieten van al het geklooi met bootjes om ons heen. De achterburen hebben een nog goedgekeurd reddingsvlot gevonden langs de rivier en zijn zeker een uur bezig om dat aan boord te hijsen en te bevestigen. Het vlot woog meer dan hun bootje… Nou ja bijna. Een mooi schouwspel waar wij ons zo af en toe ook nog mee bemoeien.

De volgende dag wandelen wij 18 km (26000 stappen) naar Pont Aven. Een stop in Rosbraz voor een koffie aan de rivier Aven en een galette in de tuin bij “chez Angele” en dan dat geweldig leuke Pont Aven. De vedette ligt klaar voor afvaart naar de Belon. Dat lijkt een buitenkansje, maar hij is volgeboekt en de tweede gaat niet vandaag. Dat wordt dus toch teruglopen. Na 16 kilometer hebben wij nog puf  om het laatste deel langs de rivier te lopen. Gelukkig zonder fietsjes want het is weer klimmen en klauteren over rotsjes en boomstammen. Maar dan; bij aankomst aan de haven blijkt dat ons achter gelaten Primaveertje een lekke kamer heeft. Hé hoe kan dat? Gelukkig kunnen wij nog wel bij de boot komen en hebben we alle plakspullen aan boord. Gaatje is zo gevonden. Plakken is een eitje al moet het 10 uur drogen. Ja daar hebben wij geen tijd voor. Vanavond tafel gereserveerd bij “chez Jacky” dus plons boot in het water. Heerlijk en gezellig gegeten met de bemanning van onze buur boot naast ons aan tafel. Ze geven mooie tips voor het verorberen van de krab. Dat hebben wij ook weer geleerd. Jaren hebben wij gedroomd  om op de rivier de Belon te liggen en nu beleven wij het. Het is fantastisch.